کلون سازی تولید موجوداتی است که از نظر ژنتیکی مشابه هم می باشند. از دو طریق ایجاد چنین نمونه ای امكان پذیر است:

1) تقسیم جنینی یا انتقال هسته سلولی. در تقسیم جنینی، جنین در مراحل اولیه رشد خود به دو یا بیش از دو قسمت تقسیم شده و هر قسمت تبدیل به یك موجود مستقل می شود. هر تكه از جنین قابلیت آن را دارد كه به یك بلاستوسیست و از آن طریق به یك جنین كامل تبدیل شود. از همین طریق است كه دوقلوهای تك تخمی به وجود می آیند كه از نظر ژنتیكی با یكدیگر تفاوتی ندارند.

2) انتقال هسته سلولی (یا دقیق تر انتقال هسته سلول های غیرزایا (جسمی) . محتویات هسته یك تخمك خارج شده و محتویات هسته یك سلول سوماتیك (سلول بدنی یا غیرجنسی) به جای آن وارد می شود حاصل این تعویض ایجاد یك زیگوت یا سلول تخم است كه می تواند تبدیل به یك موجود كامل شود. اگر انسانی از این طریق به وجود آید دقیقاً شبیه به انسانی خواهد بود كه صاحب سلول های سوماتیك بوده است.

دو شیوه اساساً متفاوت كلون سازی انسانی وجود دارد: كلون سازی تولید مثلی و كلون سازی درمانی. به وجود آوردن یك نوزاد شبیه به موجود دیگری كه وجود دارد موضوع مجادلات اخلاقی و حقوقی متعددی است. با وجود این برخی از پزشكان این شیوه را به عنوان آخرین ابزار برای زوج هایی توصیه می كنند كه به هیچ وسیله دیگر نمی توانند صاحب نوزاد شوند.
هدف از كلون سازی درمانی ایجاد سلول های بنیادی است كه مشابه سلول های بنیادی خود بیمار است. این سلول های بنیادی می توانند بعداً جانشین سلول های سوماتیكی شده تا بیماری های منجر به تخریب سلولی را معالجه كنند در سال 1997 با استفاده از روش کلون سازی انتقال هسته ی سلولی گوسفندی به اسم دالی متولد شد که به طور کامل، شبیه گوسفندی بود که سلول های سوماتیک از آن گرفته شده بود.بعد از آنكه «دالی» اولین گوسفند كلون شده پا به عرصه گیتی گذاشت، کلون سازی امیدی نو برای انواع بیماری ها و نقص عضوها بود ، با این حال بحث زیادی برای تولید انسان با این روش صورت گرفت که به علت انواع مخالفت های مذهبی و اخلاقی که برای این موضوع مطرح شد، ممانعت برای کاربرد انسانی آن صورت گرفت.

کاربرد روش کلون سازی برای درمان: كلون سازی درمانی عبارت است از به وجود آمدن بلاستوسیست بیماری كه دارای عارضه تخریب سلولی است. این بلاستوسیست كه اساساً یك توده سلولی است می تواند كشت داده شده و تبدیل به سلول های بنیادی شود. یك سلول بنیادی سلولی است كه می تواند به طور دائم رشد كرده و به انواع متفاوتی از سلول ها انشقاق یابد. برخی از این سلول ها و مواد حاصله از آنها می توانند استخراج شده و به بیمارانی كه دچار ضایعه تخریب سلولی هستند تزریق شوند. فایده چنین تكنیكی آن است كه به لحاظ مشابهت سلول های تزریق شده سیستم ایمنی بیمار هیچ گونه مقاومتی نسبت به آنها ایجاد نمی كند. بیماری هایی كه می توانند از این طریق مورد معالجه قرار گیرند عبارتند از بیماری های قلبی، دیابت، پاركینسون و بسیاری دیگر از بیماری هایی كه موجب تخریب سلولی می شوند. مخالفت اصلی كه با این شیوه از مداوا صورت می گیرد از این واقعیت ناشی می شود كه این شیوه متضمن به وجود آوردن یك جنین انسان و سپس از بین بردن آن برای به دست آوردن سلول های بنیادی است. دانش ما در حال حاضر نشان می دهد كه كلون سازی درمانی بسیار موثرتر از شیوه های دیگر برای به دست آوردن مواد مورد نیاز برای مقابله با بیماری های كشنده است، رها كردن این شیوه از درمان به معنای نادیده گرفتن پیشرفت های قابل توجه علمی و همچنین تسلیم میلیون ها بیمار به مرگ زودرس، بدبختی و ذلت پایان ناپذیر است. آیا این دنیای جسور نویی است كه در آینده در آن خواهیم زیست!